တိုက္ပြဲေပ်ာ္မယ္ ့လယ္ေစာင့္တဲ
မိုးေရတက္ေရ တေဖြးေဖြး
ကြင္းက်ယ္ အေဝးေဝး ။
လယ္ေစာင့္တဲေလး ေျခတံရွည္
မိုးကုတ္ေအာက္မွာ တည္ ။
ႀကာနီတစ္ပြင့္ျဖဴတစ္ပြင့္
တဲနဲ ့ပနံတင့္ ။ ။
ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ေတြထဲမွာေရာ၊ ကေလးငယ္ေတြရဲ ့ပါးစပ္ဖ်ားမွာေရာ၊ ကဗ်ာသမားစာသမား
ေတြရဲ ့အေတြးအျမင္ေတြထဲမွာေရာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနရာယူထားခဲ ့တဲ ့ ဆရာႀကီးမင္းသုဝဏ္ ရဲ ့ကဗ်ာတိုေလး တစ္ပုဒ္ပါ။
ဒီကဗ်ာေလးကို သာမန္ အေတြးသာမန္ အျမင္နဲ ့ ဖတ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိုးေရေတြေအာက္က
ႀကာပြင့္
ေတြ ဝိုင္းေနတဲ ့ ကြင္းျပင္က်ယ္ ႀကီးထဲက လယ္ေစာင့္တဲ ေလး အေႀကာင္းကို
အသံသာသာနဲ ့ အႏုပညာေျမာက္စြာ သီကုံးထားတဲ ့ ကဗ်ာ ပန္းကံုးေလး တစ္ကံုး
မွ်သာပါပဲ ။
ဒါေပမယ္ ့ ေသခ်ာ၊စူးစိုက္ ျပီး (မိမိခံစားမိသလို) ႏွိဳက္ႏွိဳက္ခၽြတ္ခၽြတ္
ေတြး ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ကဗ်ာရွင္ ဆရာႀကီးရဲ ့ ကဗ်ာ အေပၚမွာထားတဲ ့ ေစတနာ
ေဆးစက္ေတြကို လွ်ိဳ ့ဝွက္စြာ ျခယ္သထားတာ ကို ျမင္ႀကရလိမ္ ့မယ္ လို ့
ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိေနပါတယ္။
ဒီလို ေတြးႀကည့္ရေအာင္ဗ်ာ။ မိုးေရေတြ၊ မိုးစက္မိုးေပါက္ေတြဟာ ကံႀကမၼာရဲ
့လွည့္စားမွဳ၊ ႀကည္စယ္မွဳ၊ ရက္စက္မွဳ၊ ေလာကဓံတရားရဲ ့ရိုက္ပုတ္ မွဳေတြလို
့ေတြးျမင္ႀကည့္ပါ။ ျပီးေတာ ့
ကြင္းျပင္က်ယ္ ႀကီးဟာ ကၽြန္ေတာ္တို ့က်င္လည္က်က္စားရာ လူ ့ေလာကႀကီးလို ့ထင္မွတ္လိုက္။
ေနာက္ျပီး
လယ္ေစာင့္တဲေလး ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေပါ ့ လူသားေပါ ့။ မိုးကုတ္စက္ဝိုင္း
ႀကီးကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ရဲ ့ အသက္ရွင္ရပ္တည္ေနတဲ ့သက္တမ္း ဆိုပါစို ့ ။
ႀကာနီႀကာျဖဴေတြကိုေတာ့
ဒီလိုျမင္တယ္ဗ်။ မိဘ၊ ေမာင္ႏွမ၊ ေဆြမ်ိဳး၊ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြ၊ ရည္းစား၊ ခ်စ္သူ၊ အိမ္ေထာင္ဘက္၊ သားသမီး အစရွိသည္ျဖင့္ေပါ ့ဗ်ာ။
အဲေတာ့ဗ်ာ။ လူသားမွန္ရင္ ေလာကဓံ ရဲ ့အထုအေထာင္းကို အနည္းနဲ ့အမ်ားေတာ့
ခံႀကရစျမဲပါ။ သူေတာင္းစားက ခြက္ေပ်ာက္တဲ ့ ဒုကၡ၊ သူေဌးက သေဘၤာေမွာက္တဲ ့ဒုကၡ၊ အံႀကိတ္
လူးလိမ္
့ ခံေနႀက ေပမယ့္ ႀကာျဖဴႀကာနီေတြလို အနားမွာ အားေပးမယ္ ့၊ အေထာက္အပ႔ံ
ျပဳမယ္ ့၊ လက္တြဲေခၚမယ္ ့ တစ္ေယာက္ တေလ သာရွိေနမယ္ဆိုရင္ တဲေလးက
ႀကာပြင့္ေတြနဲ ့တင့္တယ္ေနသလို ကၽြန္ေတာ္တို ့လဲ ဘဝမွာ ေလာကဓံကို မမွဳပဲ
ေနေပ်ာ္ ေနႀကမွာပဲလို ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိေနပါတယ္ဗ်ာ။
တကယ္တမ္း ဒီစာမ်က္ႏွာမွာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာဖို ့ေတြးေနတာက ဓႏုျဖဴေက်ာ္ထြန္း(ခ)
ဆရာႀကီး အီႀကာေကြးရဲ ့ တိုက္ပြဲေပ်ာ္ ဆိုတဲ ့ကဗ်ာ ေလးအေႀကာင္း ကိုပါ ၊
ေတြးေနရင္းနဲ ့အတြးက ေတာင္ေရာက္ ေျမာက္ေရာက္ ေရာက္သြားျပီး အခုလို နဲနဲ
ေလေျပခင္းလိုက္သလိုျဖစ္သြားရတာပါ။
တိုက္ပြဲေပ်ာ္
ပုခက္ထဲက
အူဝဲဟစ္ကာ
စစ္ေႀကညာျပီး
ေလာကႀကီး၏
ခါးသီးေတြ ့ႀကံဳ
အလံုးစံုကို
မျဖံဳအံခဲ
ပြဲဆက္ႏႊဲရင္း
လူလဲ ေတာ္ေတာ္ႀကီးခဲ ့ေပါ ့ ။
ပုခက္ထဲကေနစလိုက္ျပီးသခၤ်ိဳင္းမွာ
ဆံုးသြားတဲ ့တိုေတာင္းတဲ ့သက္တမ္း တစ္ခုကို သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖတ္သန္းရတဲ
့သူဆိုလို ့ အလြန္ပဲ ရွားပါး၊ နဲပါးႀကမွာပါ။
မိုက္လဲမိုက္လို ့
တိုက္လဲတိုက္ခဲ ့
ရံွဳးလိုက္တာလဲ အသေခၤ် ။
ပညာတတ္ျဖစ္ဖို
့၊ ႀကီးပြားဖို ့၊ ႀသဇာအာဏာ ရဖို ့၊ ခ်မ္းသာဖို ့၊ ဂုဏ္သိကၡာ ရွိဖို ့
ဆိုတဲ ့ အတၱမ်က္ႏွာဖံုး ေတြနဲ ့ ဘဝရဲ ့ ေလွကား ထစ္ေတြကိုတက္တဲ
့အခါတိုင္းမွာ ေျခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္ နဲ ့ ေခ်ာ္က် ခဲ ့ဖူးႀကတာေတြကို ျပန္ျပီး
ျမင္ေယာင္ မိႀကေစမွာပါ။
ရဲလဲရဲလို ့
ႏႊဲလဲႏႊဲခဲ ့
တိုက္ပြဲေတြလဲ အနႏ ၱ ။
စြန္
့ဝံ ့သူသာ ေအာင္ေႀကာင္းျဖာ ဆိုတဲ ့စကားကိုလက္ကိုင္ထားျပီး ဘဝရဲ ့
ပန္းတိုင္ကိုခ်ီတက္တဲ ့အခါ ေတြမွာ ေတြ ့ႀကံဳ လာႀကမယ္ ့ အေကြ ့အေကာက္၊
အဖုအထစ္၊ အခက္အခဲဆိုတာ ေတြအတြက္ “မုဆိုးေျခေထာက္ဆူးမေႀကာက္” ဆိုတဲ ့
စကားကို သတိရလိုက္မိေစပါတယ္။
ဒီလိုပဲေပါ ့
တိုက္ပြဲဆိုတာ
သာခ်င္သာမယ္
တိုက္ပြဲဆိုတာ
နာခ်င္နာမယ္
ဘယ္မွာခန္ ့မွန္းသိႏိုင္မလဲ ။
ေအာင္ျမင္မလား၊
ရွံဳးနိမ္ ့မလား၊ ဆိုတာေတြကို ေဗဒင္ဆရာတိုက္တဲ ့ ဗီတာဇံုအားေဆးနဲ ့အသက္ဆက္
ရွဴေနႀကရတဲ ့ဘဝေတြ ဆိုေတာ့ မေရရာမေသခ်ာတဲ ့ စမ္းတဝါးဝါး အျဖစ္ေတြပါပဲ။
အလံထူႏိုင္ခဲ ့သလို၊ အလံလွဲခ် အရွံဳး ရတဲ ့ အခါမ်ိဳးေတြလဲ ရွိႀကမယ္ဆိုတာကို
အသိဝင္လာေစပါတယ္။
နာနာသာသာ
ဘာမွမျဖံဳ
စိတ္လံုျခံဳရင္
အကုန္မလန္ ့ဖ်ပ္ပါဘူး ၊
အကုန္မရပ္တန္ ့ပါဘူး ။
လက္သီးကိုတင္းတင္းဆုပ္၊
ရင္ကိုေကာ ့၊ ေခါင္းကိုေမာ ့၊ အံႀကိတ္ထားျပီး စိတ္ဓါတ္ခြန္အားနဲ ့ ဘယ္လို
အေျခအေနမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ ရင္ဆိုင္ပစ္လိုက္မယ္ ့ ေရွ ့သို ့ခ်ီ မယ္ ့အေတြး
မ်ိဳး ေပါ ့ဗ်ာ။
ေရွ ့ကဆီး၍
အဟန္ ့အတား
ဆူးေတြထားမလား
ေယာကၤ်ားေဟ ့ေနာ္
တိုက္ပြဲေပ်ာ္
ကၽြန္ေတာ္တိုက္ရင္းတက္မွာပဲ ။ ။
လူတိုင္းလူတိုင္း၊
သူ ့အတိုင္းအတာနဲ ့သူ၊ ကိုယ္ ့အတိုင္းအတာနဲ ့ကိုယ္ ရင္ဆိုင္ဆင္ႏႊဲ ေနႀကရတဲ
့ ဘဝ တိုက္ပြဲ ေတြအတြက္ ဒုကၡ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ဆႏၵ ေတြ အေလ်ာက္
အယားေဖ်ာက္သေလာက္ ပဲလို ့ စိတ္ကို ေဖါ ့ေတြးေနရင္း ေနာက္ဆံုး
ေသြးတစ္စက္တိုးေနတဲ ့အထိ၊ ရင္ခံုသံရဲ ့ေနာက္ဆံုးစည္းခ်က္ ေရာက္တဲ ့ အထိ၊
ထြက္သက္ရဲ ့ေနာက္ဆံုး ရွဴထုတ္ လိုက္တဲ ့အခ်ိန္အခိုက္အတန္ ့အထိ
အရံွဳးမေပးဘူးဆိုတဲ ့စိတ္ဓါတ္ နဲ ့ ဆက္လက္ ခ်ီတက္ေနမယ္ ့ ခြန္အားေတြ
ရရွိလိုက္ေစပါတယ္ လို ့ေတြးမိသမွ်ေျပာျပရင္းနဲ ့ အဆံုးသတ္လိုက္ပါရေစခင္ဗ်ာ။
ဆရာႀကီး ေတြရဲ ့ ျမင္းမိုရ္ေတာင္ မက ထုထည္ႀကီးမားတဲ ့ေစတနာေတြ ျပည့္ေနတဲ ့
ဒီကဗ်ာေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ့ရဲ ့ဆီးေစ ့ေလာက္ အသိအျမင္အေတြးနဲ ့
(ခံစားႏိုင္သေလာက္ေလး) အေတြးသရုပ္ေဖၚျပရတာ တကယ္ေတာ့ ရွက္စရာပါပဲဗ်ာ။
ေတြးမိေနတာေလးေတြကို အေျခအေနေပးရင္ ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္ခင္ဗ်ားး
0 comments:
Post a Comment